De touchables zijn onderdeel van een werk dat ik presenteerde bij mijn eindexamententoonstelling op de Gerit Rietveld Academie getiteld verzameling. verzameling bestaat uit een kast die vol ligt met vreemde, bontgekleurde objecten van glas, veren en textiel. Ook liggen er twee grote vreemde pluche objecten in en een heel klein ‘mensenlijkje’. De kast is modern, maar de inhoud doet denken aan kunst- en rariteitenkabinetten: een presentatie van naturalia, door mens gemaakte kunst en exotische objecten.

De touchables doen organisch aan, maar zijn zo vreemd dat je geen idee hebt of het een plantachtig iets is, een organisme uit het water, een vreemde diervorm of kunstobject. De gekleurde flock en veertjes geven een exotisch impressie. Door hun onbekende verschijning roepen ze nieuwsgierigheid en verwondering op. Wanneer je ze aanraakt, voelen ze heel anders aan dan je zou verwachten. Ze zetten je op het verkeerde been, geven je een andere beleving en laten zien dat, wat je ziet met je oog niet perse overeenkomt met je voelt met je handen. In plaats van zacht en licht, voelen ze stevig, hard en zwaar. Soms zit er onverwacht geluid in.

Met verzameling wilde ik het publiek een bijzondere ervaring geven door het werk ook te laten voelen, omdat ik zelf een grote behoefte heb om dingen aan te raken. Graag wil ik weten of iets zacht of hard voelt, koud of warm, en of het een zwaar of licht materiaal is. De tactiele beleving draagt bij aan mijn totaalbeeld van de dingen. In een museum heb ik regelmatig de behoefte om een werk aan te raken, wat helaas, maar begrijpelijkerwijs, niet mag. Dit wilde ik bij mijn tentoonstellling anders doen. Bij verzameling gaf ik aan dat men de touchables mocht oppakken en voelen. De mensen vonden het erg leuk dat ze de objecten mochten aanraken. Echter deze toestemming gaf blijkbaar ook het idee dat ze niet voorzichtig hoefden te zijn. Ik zat niet meer lekker op mijn stoel en paste mijn plan van aanpak aan. Ik zei niets meer over het aanraken en besloot de bezoekers te observeren. Veel mensen konden het niet laten stiekem even te voelen. Sommigen vroegen mij of ze een werk even mochten aanraken. Wanneer ze het voorzichtig mochten voelen, of ik het object speciaal in iemands handen legde, werd de beleving totaal anders: men was aandachtig en geconcentreerd. De exclusiviteit van de ervaring en het besef dat iets kwetsbaar en waardevol is, bleek een grote invloed op de beleving te hebben.

De touchables heb ik in een periode van 2 jaar gemaakt. Het zijn diverse objecten van glas en textiel, waarbij ik met verschillende technieken heb gewerkt zoals: glasblazen, blazen in zand, sandcasting, malsmelten, hot-forming, zandstralen, slijpen, etsen, flocken, haken, stikken en lijmen.